Diagnostyka w pedagogice specjalnej

Celem zajęć jest kształtowanie kompetencji z zakresu planowania diagnozy, analizy i interpretowania danych, projektowania procesu terapeutycznego i wspomagania rozwoju jednostki ze specjalnymi potrzebami (dziecka/ucznia/wychowanka/podopiecznego).

Zakres treściowy przedstawiony w efektach zajęć:

WIEDZA

Student zna i rozumie

podstawy, cele, założenia, obszary i cechy diagnozy; procedury badań diagnostycznych i eksperymentalnych w pedagogice specjalnej – analizy jakościowe i ilościowe;

procedury badań diagnostycznych i eksperymentalnych w pedagogice specjalnej – analizy jakościowe i ilościowe;

przydatność metod diagnostycznych w ocenie specyfiki zaburzeń w rozwoju;

wybrane metody;

ocenę skuteczności stosowanych metod wychowania, kształcenia, rehabilitacji, resocjalizacji i socjoterapii;

rolę i miejsce diagnostyki opiekuńczo-wychowawczej, rehabilitacyjnej, resocjalizacyjnej i socjoterapeutycznej w pracy różnych instytucji.

UMIEJĘTNOŚCI

Student potrafi

analizować dokumenty i prace dziecka i ucznia pod kątem określenia jego możliwości i specjalnych potrzeb edukacyjnych oraz środowiskowych uwarunkowań jego funkcjonowania;

interpretować wyniki diagnozy pedagogicznej;

konstruować proste narzędzia do diagnozy pedagogicznej;

planować ewaluacje procesu edukacyjno-terapeutycznego dzieci i uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

Student jest gotów do

przyjęcia odpowiedzialności za podejmowane decyzje związane z organizacją procesu diagnostycznego i postdiagnostycznego;

podejmowania współpracy z nauczycielami, specjalistami, rodzicami lub opiekunami, dziećmi i uczniami w poszukiwaniu przyczyn trudności;

dzielenia się wiedzą z nauczycielami prowadzącymi zajęcia z dzieckiem lub uczniem i jego rodzicami lub opiekunami na rzecz zapewniania mu optymalnych warunków rozwoju w środowisku włączającym.

jak w informacji dla grupy

jak w informacji dla grupy